Van ontwaken tot slapen tapt ze haar woorden van een bodemloze bron. Ze vertelt met elleboogzwengels en kniebuigingen. Met haar hoofd-over-hielen verhalen en soms een voet-in-de-mond momentje vult ze mijn oren met zin, onzin en onversneden enthousiasme.
Waar zij niet weet hoe te stoppen, weet ik vaak niet hoe te beginnen. Of – ik weet wel hoe, maar durf het niet. Niet zoals zij. Wonderlijke wijze zij. Die schaamteloos en zorgeloos verhalen met ons deelt, over haar dag en dagen geleden. Over binnenkort en misschien ooit eens.
Klaterende spraakwaterval vol dromen. Spiegel voor mijn ziel.
Piraatje Taterwater, jij maakt me woorden-schat-kist-rijk.
Liefs van je mama.
x
Comment
lieve
Verdorie Nele, wat kan jij dingen verwoorden…
Ze boren een putteke in mijn ziel.
Niet om pijn te doen maar om er bedorven lucht uit te laten zodat er weer verse lucht en vernieuwende energie kan binnenstromen.
Dan pink ik een traantje weg en zwelt mijn hart van trots.
Dan glimlach ik en besef…
Dat is wel mijn dochter hé !
Liefs
Mams