Hoeveel geweldige blogposts zien het licht niet omdat je er niet aan toekomt ze daadwerkelijk uit je hoofd te schrijven? En waarom schrijf je ze niet neer?

Mijn top-excuus is haast altijd ‘geen tijd’. Maar eigenlijk klopt dat niet. Of toch niet volledig. Er zijn voldoende momenten die ik kán vullen met schrijfwerk. Bijvoorbeeld dat tijdsblok waarin mijn achterwerk de zetel heeft geraakt en ik schijnbaar gedachteloos mijn tijd verdoe achter verschillende schermen. (Hallo, ik ben Nele en ik heb een schermverslaving!)

Mentale bubbel

Een ander uitstelexcuus (dat vaak eindigt in afstel), speelt zich op dit eigenste moment af: ik zit lekker in ‘mijn bubbel’ te tokkelen, vol schrijflust en focus, tot ineens … het huis ontwaakt. Dochterlief heeft honger en manlief vraagt een ochtendzoen. De dynamiek van mijn gezin verstoort mijn werkflow. Achteloos laten ze mijn bubbel ploffen.

Mijn frons en zucht vertellen misschien een ander verhaal, maar ik neem het hen niet kwalijk. Werk en gezin, het blijft een uitdagende evenwichtsoefening. Soms voelt het alsof ik in spreidstand sta op twee treinen die elk op een eigen spoor denderen aan een verschillend ritme. Denk ‘JC Van Damme in split op twee trucks’, maar dan minder beheerst. Of lenig. En op treinen. Met veel lawaai. En een pijnlijke grimas op mijn gezicht.

De keukentafel is geen ideale plaats om lucht te blazen in een mentale bubbel. Dat weet ik. En dan al zeker niet in het weekend, wanneer het huis vol loopt met mensen en verwachtingen. Maar het is de enige plek die ik momenteel heb om aan mijn eigen zaak te werken.

Hoe los jij dat op? Heb jij überhaupt een bubbel nodig om in te ontsnappen, of mag er een bom ontploffen zonder dat je jouw concentratie verliest? Zet je een noise cancelling headphone over je oren of is er een no noise policy wanneer mama (of papa) aan de laptop werkt?

Ik blijf het een moeilijke vinden … maar misschien heb jij de gouden tip? Deel ‘m dan zeker in de reacties!

Groetjes